Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Bραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2012: Νικητής το Ελληνικό Σινεμά!




Οι υποψήφιες ταινίες για τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2012 ήταν συνολικά 21 ταινίες μυθοπλασίας, 11 ντοκιμαντέρ και 23 ταινίες μικρού μήκους. Η ψηφοφορία της Ακαδημίας ανέδειξε ανά κατηγορία, τους εξής νικητές:

    Βραβείο ειδικών εφέ και κινηματογραφικής Καινοτομίας, Γιώργος και Αργύρης Αλαχούζος για την ταινία «Η Πόλη των Παιδιών» του Γιώργου Γκικαπέππα
    Βραβείο Μακιγιαζ, Κατερίνα Βαρθαλίτου για «Το γάλα» του Γιώργου Σιούγα
    Βραβείο Ήχου, Άρης Λουζιώτης, Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος, για την ταινία «Παράδεισος» του Παναγιώτη Φαφούτη
    Βραβεία Ενδυματολογίας και Σκηνογραφίας, Γιώργος Γεωργίου για «Το Τανγκό των Χριστουγέννων» του Νίκου Κουτελιδάκη
    Βραβείο Πρωτότυπης Μουσικής, Γιάννος Αιόλου για «Το Τανγκό των Χριστουγέννων»
    Βραβείο Μοντάζ, Γιάννης Χαλικιαδάκης για το «Wasted Youth», των Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και Γιαν Φόγκελ
    Βραβείο Φωτογραφίας, Αγγελος Βισκαδουράκης, Γιώργος Αργυροηλιόπουλος, για το «Man at Sea», του Κωνσταντίνου Γιάνναρη
    Βραβείο Β’ Γυναικείου ρόλου, Όλια Λαζαρίδου για την ταινία «Παράδεισος»
    Βραβείο Β’ Ανδρικού ρόλου, Χρηστος Στέργιογλου για τον «Αδικο κόσμο»
    Βραβείο Α’ Γυναικείου ρόλου, Κίκα Γεωργίου για την ταινία «Η πόλη των Παιδιών»
    Βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου, Αντώνης Καφετζόπουλος, «Άδικος κόσμος»
    Βραβείο Σεναρίου, Γιώργος Γκικαπέππας «Η Πόλη των Παιδιών»
    Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, Ηλίας Δημητρίου για την ταινία «Fish n’ chips»
    Βραβείο Σκηνοθεσίας, Φίλιππος Τσίτος για τον «Άδικο Κόσμο»
    Βραβείο ταινίας Μικρού Μήκους, «Ο Μπαμπάς μου, ο Λένιν κι ο Φρεντυ» της Ρηνιώς Δραγασάκη
    Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ντοκυμαντέρ, «Πρώτη Ύλη», Κώστας Λαμπρόπουλος και Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος
    Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας «Άδικος Κόσμος», Φίλιππος Τσίτος και Αλεξάνδρα Μπουσίου.

Μόλις ένα εικοσιτετράωρο από τις κρίσιμες εκλογές, πραγματοποιήθηκε η απονομή των βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2012, σε μια λιτή τελετή, στην κατάμεστη αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, για να τιμήσει τους Έλληνες κινηματογραφιστές, οι οποίοι συνεχίζουν αβοήθητοι, μέσα στις πιο αντίξοες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, να γυρίζουν ταινίες με κόστος «υπό το μηδέν» και να βραβεύονται στα ξένα Φεστιβάλ.

Εκτός από τον «Άδικο κόσμο», του Φίλιππου Τσίτου, (καλύτερης ταινίας, Α’ και Β’ ανδρικού ρόλου), τα μεγάλα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογραφου, κέρδισαν ο Γιώργος Γκικαπέππας για το σενάριο της ταινίας «Η Πόλη των Παιδιών», ενώ ο Ηλίας Δημητρίου, το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη με το «Fish n’ chips».


Το βραβείο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους, απέσπασε η «Πρώτη Ύλη», παραγωγής Κώστα Λαμπρόπουλου- Χρήστου Β. Κωνσταντακόπουλου και το βραβείο μικρού μήκους, κέρδισε «Ο μπαμπάς μου, ο Λένιν κι ο Φρέντυ», της Ρηνιώς Δραγασάκη.

Οι παρουσιαστές της βραδιάς, Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Μαρία Ναυπλιώτη και Φαίη Ξυλά, έδωσαν ρυθμό και τόνο στην τελετή, όπου φέτος το τιμητικό βραβείο της Ακαδημίας, απονεμήθηκε στον κινηματογράφο «Αττικόν», θύμα της βίας πριν λίγους μήνες. Το βραβείο παρέλαβε η Λίλα Τσακαλάκη, εκ μέρους των ιδιοκτητών αλλά και όλων των φίλων της 7ης τέχνης.

Τα βραβεία έδωσαν στους νικητές της βραδιάς, οι Παντελής Βούλγαρης, Νίκος Καβουκίδης, Ζυράννα Ζατέλη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Λίνα Νικολακοπουλου, Νίκος Πορτοκάλογλου, ο εκδότης της εφημερίδας «Απογευματινή» της Κωνσταντινούπολης, Μιχάλης Βασιλειάδης αλλά και ο 73χρονος μαραθωνοδρόμος με πανελλήνια ρεκόρ, Λευτέρης Μαυρόπουλος.

«Υποθέτω ότι όλοι γνωρίζετε πως η ταινία έγινε χωρίς καμία επιχορήγηση» υπενθύμισε ο Φίλιππος Τσίτος, ευχαριστώντας τους συνεργάτες του – «παιδιά χωρίς εσάς δεν θα έκανα τίποτε»- είπε και αφιέρωσε το βραβείο, στη σύζυγό του, σκηνοθέτιδα, Εύα Στεφανή. Τα λόγια του βραβευμένου και στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, σκηνοθέτη, δεν ήταν η μόνη αναφορά κατά τη διάρκεια της τελετής, στην πραγματικότητα που βιώνει η εγχώρια κινηματογραφία.

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος, παραλαμβάνοντας το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στον «Άδικο κόσμο», ήταν σαφής όταν είπε ότι από την ίδρυση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, τα μέλη της, «με υπερβολική αισιοδοξία στηρίξαμε τις ελπίδες μας σε ανθρώπους που αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και προσωπικά αδιάφοροι και ανίκανοι».

Η τελετή άνοιξε με ένα σύντομο απόσπασμα από ταινίες σκηνοθετών που χάθηκαν την χρονιά που πέρασε: Θόδωρου Αγγελόπουλου, Ντίνου Κατσουρίδη, Μιχάλη Κακογιάννη, Λουκίας Ρικάκη, Παύλου Τάσιου.

Ήταν όλοι τους πολύ πεισματάρηδες» σχολίασε χειροκροτώντας τους, η πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, Κατερίνα Ευαγγελάκου, για να τονίσει αμέσως μετά, καλωσορίζοντας τους καλεσμένους, την παραδοξότητα που χαρακτηρίζει τον ελληνικό κινηματογράφο.

«Αποτελούμε», είπε, «μοναδικό παγκόσμιο φαινόμενο σταθερότητας σ’ ένα εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον, πλήρους εγκατάλειψης του κινηματογράφου από πλευράς πολιτείας και πολιτικών, εχθρικό για την 7η τέχνη. Μέσα στην πιο μαύρη χρονιά, το 2011, κάναμε περισσότερες ταινίες απ΄ο,τι το 2010 ενώ αυτή τη στιγμή γυρίζουμε περί τις 10 ταινίες, με ελάχιστα ή και καθόλου χρήματα. Ο ελληνικός κινηματογράφος χτυπήθηκε, τραυματίστηκε και είναι άξιο απορίας πώς διαθέτει τεράστια δύναμη. Κάθε χρόνο ο φορολογούμενος πολίτης πληρώνει το Κέντρο Κινηματογράφου, την ΕΡΤ για να γυρίζονται ταινίες. Κι εμείς, διεκδικούμε την ύπαρξή μας στον δημόσιο χώρο».


Πηγή: ΑΜΠΕ

12 σχόλια:

  1. Τέλειες ταινίες! Φαίνεται πως και η Ελλάδα δημιουργεί πολύ ποιοτικά έργα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβως! και όπως φαίνεται δεν χρειάζονται λεφτά για να γίνουν καλές ταινίες!

      Διαγραφή
  2. Λοιπόν δεν ξέρω αν μου το είπες εσύ ή κάποιος άλλος, μα η εργασία που ευθύνεται για την δημιουργία του blog σου απαιτεί τουλάχιστον 2 δημοσιεύσεις την βδομάδα?
    Όχι πως δεν καταλαβαίνω την λογική του υπεύθυνου καθηγητή/ριας πίσω από αυτήν την όχι και τόσο παράλογη απαίτηση, μα σε αναγκάζει να συμβάλλεις στον σκουπιδότοπο των copy-paste του internet και την διαιώνιση του φαινομένου αυτού.
    ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, ΕΕΕΕ???
    Ασυνείδητα εντελώς, λες και δεν υπάρχουν αρκετά σκουπίδια στον κυβερνοχώρο, βάζει και τους μαθητές του να διατηρούν blog λες και είναι κάτι που χρειάζεται να διδαχθεί σε μια σχολή δημοσιογραφίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξεκινάω ανάποδα και σου λέω ότι, η δουλειά που κληθήκαμε να κάνουμε είναι δημοσιογραφική. Δηλαδη πρωτότυπα κείμενα, έρευνα, κριτική παρουσίαση. Τωρα αν το "blog" γενικά σήμερα έχει λάβει εντελώς άλλες οδούς, οπού συνήθως ο καθένας γράφει ό,τι του κατέβει είναι άλλο θέμα. Η δημιουργία ξεχωριστού site όπως ξέρεις θα ήταν πιό επίπονη από το να φτιάξει ο καθένας το δικό του blog, από την στιγμή κυρίως που πρόκειται για εργασία εξαμήνου και δεν είναι υποχρεωτικό να συνεχιστεί η λειτουργία του.Οπότε όσον αφορά λοιπόν στην χρήση του blog ως μέσου δημοσίευσης δεν διαφωνώ καθόλου. το μάθημα λέγεται "Διαδυκτιακή Δημοσιογραφία". Δεν διδασκόμαστε πώς να διατηρούμε ένα blog αλλά πως να κινούμαστε γενικά στο Ιντερνετ και εξεταζόμαστε στο αν κάνουμε καλή διαχειρηση των πληροφοριών και των -προσωρινών τουλάχιστον- ιστοτοπων μας.
      Όσον αφορά τώρα στις τουλάχιστον 2 δημοσιεύσεις την βδομάδα, που κάθε άλλο παρά παράλογη απαίτηση είναι, θα ερθω να συμφωνίσω μαζί σου για έναν και μοναδικό λόγο. Εκτός από το blog έχουμε και αλλες εργασίες (κλασσική δικαιολογία θα μου πει κάποιος που όμως δυστυχώς ισχύει!) και γενικά πολλοί από μας αντιμετωπίζουμε τεχνικές δυσκολίες. Οπότε, ΔΥΣΤΥΧΏΣ, και πίστεψε με κι εγώ πραγματικά λυπάμαι, για να γεμίσουμε κενό αναρτήσεων αναγκαστικά στρεφόμαστε στο κακό copy paste. Δεν έχει να κάνει καθόλου με τους "δημοσιογράφους"!
      Ελπίζω να σε κατατόπισα!! :)

      Διαγραφή
  3. Είναι το λιγότερο αστείος ο χαρακτηρισμός της εργασίας ως "δημοσιογραφικής". Πόσο πια μπορείς να ΞΕΧΕΙΛΩΣΕΙΣ το νόημα της δημοσιογραφίας??? Δεν θα πρότεινα σε πιθηκοειδή με σύμπλεγμα δημοσιογράφου την δημιουργία ιστότοπου σε καμία περίπτωση, και δεν κρίνω ως προβληματικό τον χαρακτήρα της blogοσφαιρας όπως αυτός είναι σήμερα. Αυτό που είναι αδιαμφισβήτητα προβληματικό είναι το ότι στην προσπάθεια σας για εξοικείωση και προσαρμογή με το είδος των blogs αντί να προσπαθείτε να παράγετε κάτι πραγματικά δημοσιογραφικό και ποιοτικό επιτρέπετε την εξαθλίωση της πληροφορίας με τα ίδια σας τα δημοσιογραφικά χέρια! Αφού μπαίνετε στον "κόπο" να συνεισφέρετε στο ελληνικό τμήμα της blogoσφαιρας θα έπρεπε τουλάχιστον ως φοιτητές της δημοσιογραφίας να στοχεύετε σε κάτι καλύτερο και να πετυχαίνετε αυτό το καλύτερο. Δεν φαίνεται μέχρι τώρα ούτε το πόσο καλά μαθαίνετε να κινείστε στο internet, ούτε το πόσο καλά διαχειρίζεστε τις πληροφορίες και τους μικρούς, ταπεινούς, μόρσιμους ιστότοπους σας!
    Σιγά μην σας λυπηθεί και κανείς για τις "εργασίες" που και καλά έχετε, ΡΕ!
    ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΝ ΛΥΠΑΣΑΙ!
    Πως γίνεται να λες ότι δεν έχει να κάνει με τους δημοσιογράφους? Η ιδιότητα σου πλέον είναι αυτή! Γελιέσαι οικτρά αν πιστεύεις ότι δικαιολογείται η δημοσίευση τέτοιων εκτρωμάτων! Είθε το βάρος της ευθύνης να στοιχείωνει τα όνειρα σου και εφιάλτες να γεννά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καταρχάς να σου πω να μιλας πιο ομορφα! :Ρ κατα δευτέρης να σου πω ότι θα μιλησω μόνο για το δικό μου blog όπως υποθέτω κάνεις κι εσυ, χρησιμοποιώντας ωστόσο λανθασμένα τον πληθυντικό. λοιπόν, να σου εξηγήσω ίσως τον όρο δημοσιογραφική δουλειά που χρησιμοποίησα. Δημοσιογραφια σημαίνει έρευνα, σημαινει ξέρω για τι γράφω και σημαίνει κριτική σκέψη. Δεν είπα οτι η δουλειά που κάνω εγώ συγκεκριμένα στο blog είναι δημοσιογραφική. Ειπα οτι *κληθηκα* να κανω δημοσιογραφικη δουλεια, χωρις να αποκλειω το γεγονος οτι πολλες φορες μπορεί να μην το έχω καταφέρει.
      Όσον αφορά τα "πιθηκοειδή με σύμπλεγμα δημοσιογράφου", που καλώς ή κακώς έχουν , πάρα την αντίρρηση σου, δημιουργήσει ιστότοπους δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, εκτός φυσικά της λογοκρισίας στο Ιντερνετ, πράγμα στο οποίο ξέρω ότι είσαι αντίθετος. Λες ότι δεν κρίνεις τον χαρακτήρα της blogόσφαρας και παρ'ολα αυτα θα αφαιρούσες το δικαίωμα εκφρασης στα "πιθηκοειδή με σύμπλεγμα δημοσιογράφου" όπως λες! Οξυμωρο, γλυκέ μου!
      Ο πληθυντικός που χρησιμοποιείς όσο διαβάζω το σχόλιο σου με εκνευρίζει όλο και περισσότερο! Το παραπάνω post έγινε με την μορφή copy-paste λόγω έλλειψης χρόνου. Θα μπορούσα να είχα σβήσει ένα κομμάτι του ρεπορτάζ και να το οικειοποιηθώ. Αλλα δεν το έκανα γιατί το θεώρησα τουλάχιστον αντιδεοντολογικό. Το ξέρω οτι θα μπορούσα να είχα κανει την δική μου έρευνα και να έγραφα κάτι δικό μου που άξια θα είχε την υπογραφή μου, αλλά όταν σε πιέζουν deadlines αυτό δεν είναι πάντα εφικτο. Συμφωνώ ότι ως φοιτήτρια (και συνεπής μάλιστα, όπως ισχυρίζομαι!!) θα έπρεπε να στοχεύω στην ποιότητα, και προσωπικά πιστευω ότι αυτό κάνω, με επιτυχία ή όχι. Επειδή ξέρω ότι παρακολουθείς αυτό το blog, γιατί δεν μου λες, χωρίς πληθυντικό παρακαλώ, αν σου φαίνεται ποιοτική η δουλειά μου ή όχι; Θα εκτιμηθεί κάθε απάντηση.

      "Πως γίνεται να λες ότι δεν έχει να κάνει με τους δημοσιογράφους?" όσο για αυτήν την δήλωση, έγινε παρεξήγηση. Στο 1ο σχόλιό σου είπες "ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ, ΕΕΕΕ??? " βάζοντας σε ένα τσουβάλι όλους τους δημοσιογράφους. Η παρατήρηση μου λοιπόν ήταν για την ειρωνία σου αυτήν και για να το εξηγήσω καλύτερα, δεν είναι χαρακτηριστικό των δημοσιογράφων το copy-paste (παρά το γεγονος ότι σήμερα πολλά δημοσιογραφικά sites δομούνται πάνω στο copy-paste) και ούτε μας μαθαίνουν πως να πατάμε Ctrl+C και Ctrl+V. Η αλήθεια και παράπονο μου ίσως είναι οτί μαθαίνουμε πολύ λίγα πρακτικά πράγματα στην σχολή αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την συζήτηση. Επίσης δεν θεωρώ τον εαυτό μου δημοσιογράφο. Απλά σπουδάζω δημοσιογραφία. Καποιος που σπουδάζει πχ μαγειρική, θεωρείται μάγειρας ακόμη κι αν δεν ξερει να βρασει ούτε αυγο;

      Διαγραφή
    2. Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για την κριτική σκέψη των δημοσιογράφων, ακόμη περισσότερα για το πόση έρευνα κάνουν και το αν ξέρουν για το τι γράφουν. Αφού σε ενοχλεί η χρήση του πληθυντικού, ας την περιορίσουμε. Αν κλήθηκες να κάνεις δημοσιογραφική δουλειά και τελικά δεν την κάνεις, ντροπή σου. Μπορείς και καλύτερα. Μπορείς να προσπαθήσεις περισσότερο. Αλλά εγώ σε καμία περίπτωση δεν κατηγορώ εσένα για την ανεπάρκεια σου και του blog σου. κανείς δεν σου δείχνει πως να το κάνεις σωστά μάλλον.
      Επίσης, παρεξήγησες. ΕΣΥ και οι συμμαθητές και συνάδελφοι σου είστε τα πιθηκοειδή με σύμπλεγμα δημοσιογράφου. Κανείς δεν περιμένει ποιότητα από τον κάθε άσχετο που γράφει την γνώμη του ή οτιδήποτε άλλο, μα από κάποιον που είναι και σπουδάζει για να γίνει δημοσιογράφος θα περίμενε κανείς λίγη επαγγελματική συνείδηση και αίσθημα ευθύνης, και καλύτερη προσπάθεια με έμφαση στην ποιότητα και την παροχή υπηρεσίας, όχι 2 ποταπά posts την βδομάδα με τα αγαπημένα σου soundtracks ή την λίστα με τις βραβευμένες ταινίες μέσω αντιγραφής!
      Αλλά συγνώμη, χρησιμοποίησα πληθυντικό πάλι. Περιμένω καλύτερα από εσένα! Και περιμένω καλύτερα και από την ιδιοφυΐα που υποτίθεται πως σας διδάσκει. Η έλλειψη ποιότητας εκ μέρους σου και εκ μέρους των περισσότερων δημοσιογράφων είναι ένα σύμπτωμα της ασθενούς εκπαίδευσης σας που όλο σας περιορίζει με εντελώς περιττά deadlines που μειώνουν τις επιδόσεις.
      Αν κάποιος σπουδάζει μαγειρική και δεν ξέρει να βράζει αυγά μέσα στο δεύτερο έτος του, ίσως δεν θα έπρεπε να είναι στην σχολή. Ίσως φταίει η σχολή του. Στην δικιά μου σχολή μας απευθύνονται ως συναδέλφους οι διδάκτορες και καλλιεργούν την επαγγελματική μας συνείδηση. Μάλλον κάτι τέτοιο δεν γίνεται στην σχολή σου αν δεν έχεις μπει ακόμα στον ρόλο και δεν έχεις αποκτήσει την συνείδηση δημοσιογράφου. Ουσιαστικά είσαι δημοσιογράφος εν εκπαίδευση.
      [Όχι ότι θα το καταλάβαινε κανείς από το περιεχόμενο του blog σου]

      Διαγραφή
    3. Καταρχάς να σου πω οτι, όπως νομίζω προανεφερα, το αν η δουλεά μου είναι ποιοτική ή όχι δεν θα το κρίνω εγω. Προσωπικά ούτε εγώ είμαι πλήρως ικανοποιημενη ούτε από την δική μου δουλειά, ούτε από τους "συναδέλφους" μου. Η ποιότητα στα ΜΜΕ της Ελλάδας, δυστυχώς, περνάει κρίση και το βλέπουμε καθημερινα.Και δεν λέω οτί δεν ευθύνομαι κι εγώ για αυτο, και οι συμφοιτητές μου και οι so called συναδελφοι μου. Αλλά δεν είναι όλα μαύρα ή ασπρα. Υπαρχουν εκατοντάδες δημοσιογράφοι που κάνουν με ποιότητα και ήθος την δουλειά τους. Και ελπίζω να ξέρεις ή να έχεις καταλάβει οτι κι εγώ σ' αυτούς θέλω και προσπαθώ να συμπεριληφθώ. Στην προσωπική μου δουλεια επιζητώ την ποιότητα, χωρίς να λέω οτί τα καταφέρνω πάντα (χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποτυχίας μου το συγκεκριμένο post). Αν ήμουν τέλεια δεν θα ήμουν στην σχολή, δεν θα είχα πιθανόν αυτό το blog αλλά ένα μεγάλο ειδησεογραφικό site και θα έβγαζα τα προς το ζην από αυτό. Αλλα όπως είπες ειμαι δημοσιογράφος υπό εκπαιδευση. Όχι δημοσιογράφος ακόμα. Σε μερικά χρόνια θα κληθώ να μπω σε σχεδόν αγνωστα, βαθιά και πολύ σκοτεινά νερά, όπως όλοι άλλωστε. Αλλά τώρα πειραματίζομαι και προσπαθώ να βρω τον "χαρακτήρα" της γραφής μου που θα με ακολουθεί και στα χρόνια που θα έρθουν. Λάθη καλώς ή κακώς γίνονται, αλλά καλύτερα να γίνονται τώρα παρά αργότερα. Να μην παραθέσω μάλλον περιττά ριτά όπως "από τα λάθη μαθαίνουμε" και "τα λάθη είναι για τους ανθρώπους" γιατί ξέρω ότι δεν θα σου δικαιολογηθώ έτσι. Η διαχείρηση ενός blog με deadlines και μια κάποια πίεση χρόνου με "ψήνει" για την ακόμα πιο σκληρή δουλειά του μέλλοντος. Ακόμα και αυτή σου η κριτική είναι τεστ για μένα.
      όσο για την εκπαίδευση μου πάνω στην δημοσιογραφία, θα ανοίξουμε ένα μεγάλο θέμα και δεν θα θελα. Θα αρκεστώ στο να πω μόνο οτι όταν αυτό που σου δίνουν δεν το θεωρείς αρκετό και δεν σου φτάνει, πορεύεσαι μόνος σου με τις δικές σου δυνάμεις και προσπαθείς να το βρεις αλλού. Δεν σου κρύβω ότι δεν είμαι και 100% ευχαριστημένη με τα εφόδια από την σχολή, τουλάχιστον μέχρι στιγμής στο δεύτερο έτος, αλλά προσπάθω να παίρνω οτιδήποτε μου δίνεται. Αν αυτό τελικά δεν είναι αρκετό, θα απογοητευ΄τω από τον εαυτό μου πρώτα και μετά από τον εκάστοτε διδάσκοντα. Ας λέμε αλήθειες... Ποιός ειναι πραγματικά ευχαριστημένος από την εκπαίδευση; Επίσης δεν πιστεύω ότι η προσφώνηση "Συνάδελφοι δημοσιογράφοι" από το στόμα καθηγητών και συμφοιτητων μου με κάνει πιό "δημοσιογράφο" ή μου καλλιεργεί "την επαγγελματική μου συνείδηση". Κάθε άλλο ίσως. Στον ρόλο του δημοσιογράφου θα μπω όταν αρχίσω να τρέχω όλη μέρα σε ρεπορτάζ και συνεντεύξεις. Και να τονίσω ότι ουτε το blog αυτό με κάνει να νιώθω πιό δημοσιογράφο (αν και ίσως θα έπρεπε!). και επίσης, τελειώνοντας, ένα πράγμα να ξέρεις. Όλοι οι δμοσιογράφοι έχουν ένα ψώνιο και αρκετά συμπλέγματα. Δεν είναι απαραίτητα μεμπτό. Γνώμη μου πάντα!

      Διαγραφή
    4. Λοιπόν αγαπητή δημοσιογράφε-to-be... αν η αρετή της αυτογνωσίας που επιδεικνύεις ήταν αρκετά καλή για το μαντείο των Δελφών και τον Σωκράτη, τότε είναι αρκετά καλή και για εμένα. Δεν είναι όλοι οι συνάδελφοι σου τόσο ενάρετοι. Hell, πρέπει να είσαι η μειονότητα της μειονότητας! Ένα φως στο σκοτάδι, ένα ρόδο στην έρημο!
      Η αντιμετώπιση σου είναι αξιέπαινη.

      Διαγραφή
    5. Χμμμ το εννοείς ή με ειρωνεύεσαι;! :Ρ

      Διαγραφή
  4. Αν σε ειρωνευόμουν δεν θα το έκανα τόσο ύπουλα, μα άμεσα. Δεν είναι το στυλ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή